Jacob Maris wordt beschouwd als een van de belangrijkste kunstenaars van de Haagse School. Hij was een meester in het vastleggen van de unieke zilvergrijze tinten van een Hollandse bewolkte dag, die hij harmonieus combineerde met rijke bruin- en okertinten en hier en daar een sprankje kleur. Zijn schilderijen omvatten voornamelijk landschappen, stadsgezichten en strandscènes, vaak onder imposante wolkenluchten. Geïnspireerd door de Franse Barbizon-school werkte hij direct naar de natuur en genoot hij internationaal aanzien, met verkopen tot in Schotland en de Verenigde Staten.
Geboren in 1837 als de oudste van de drie Maris-broers, staat Jacob bekend als een vriendelijk en joviaal persoon, een echte verbinder. Pas na twintig jaar van intensieve studie en experimentatie vond hij het thema dat zijn leven zou bepalen: het landschap. Hoewel hij aanvankelijk de weg van figuurschilder leek te bewandelen, begon hij op twaalfjarige leeftijd zijn opleiding bij de Haagse genreschilder J.A.B. Stroebel, waarna hij lessen volgde aan de Haagse academie. Later werd Huib van Hove zijn leermeester.
Na zijn studies aan de academie van Antwerpen verbleef hij in 1859 en 1860 met zijn broer Matthijs in Oosterbeek, waar ze de natuur bestudeerden. Hun bezoek aan Barbizon, een belangrijk centrum voor landschapschilderkunst, bevestigde zijn interesse in deze nieuwe benadering. In 1864 keerde hij opnieuw naar Oosterbeek terug en bezocht hij Fontainebleau. In het voorjaar van 1865 verhuisde Jacob naar Parijs, waar hij zich richtte op het schilderen van Italiaanse volkstypen, de zogenaamde 'Italiennes', die populair waren en goed verkocht werden door de Parijse kunsthandel Goupil. Al snel werden zijn landschappen en dorpsgezichten aan het water geprezen, en in Parijs besloot hij definitief zich te specialiseren als landschapschilder.
In 1871 keerde Jacob, vanwege de Frans-Duitse oorlog, met zijn vrouw en dochter terug naar Den Haag, waar hij zich vestigde aan de Noord-West-Binnensingel. Hij werd opnieuw lid van Pulchri Studio, waar hij onder andere verantwoordelijk was voor de 'Gezellige Bijeenkomsten', en hij was medeoprichter van de Hollandsche Teekenmaatschappij om de aquarelkunst te bevorderen. Vanaf dat moment ontwikkelde hij zich tot een invloedrijke landschapschilder. Zijn werken, met scènes van rivieren, stadsgezichten aan het water, molens en strandgezichten met bomschuiten, werden gekenmerkt door een brede en zelfverzekerde penseelvoering die veel bewondering oogstte.
Maris had een unieke schildertechniek; hij stond bekend om het dik aanbrengen van verf, waarmee hij in de nog natte lagen rommelde en zo een harmonieuze kleurensamenstelling creëerde. Hij voltooide zijn werk vaak met een lichte penseelstreek. Dit resulteerde in landschappen en stadsgezichten die rijk waren aan sfeer en emotie, en zijn stadsgezichten waren vaak geen exacte afspiegelingen, maar eerder een combinatie van elementen uit verschillende steden. Zijn meesterlijke weergave van imposante wolkenpartijen gaf zijn werken een extra dimensie.
Vanaf de jaren 80 verwierf hij grote bekendheid in Nederland en werd hij een van de meest vooraanstaande en financieel succesvolle kunstenaars van zijn tijd. In 1899, op het hoogtepunt van zijn roem, overleed hij. Via de Haagse Kunsthandel Goupil werd veel van zijn werk naar het buitenland verkocht, en zijn schilderijen maken nog steeds deel uit van museale collecties in Engeland, Frankrijk, Canada en de Verenigde Staten
