Everhardus Koster (geboren te Den Haag, 1817 en overleden te Dordrecht, 1892) was een Nederlandse kunstschilder wiens werk een brug sloeg tussen de Romantiek en de opkomende Haagse School.

Koster begon zijn artistieke opleiding onder de begeleiding van B.J. van Hove aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Zijn talent bracht hem vervolgens naar het Städelsches Kunstinstitut in Frankfurt am Main, waar hij zijn studie voortzette. Na zijn opleiding vestigde hij zich in Amsterdam, waar hij in 1852 werd toegelaten tot de Koninklijke Academie. Zijn carrière nam een nieuwe wending toen hij tussen 1858 en 1879 de rol van directeur bekleedde in het Paviljoen in Haarlem. Later keerde hij terug naar Den Haag en vestigde zich uiteindelijk in Dordrecht, waar hij in 1892 overleed.

Koster verwierf bekendheid met zijn schilderijen van strand-, zee- en riviergezichten, maar zijn oeuvre omvatte ook indrukwekkende stadsgezichten. Zijn werk, dat de sfeer en details van zijn tijd treffend weergeeft, is te bewonderen in prestigieuze musea zoals het Rijksmuseum in Amsterdam, het Frans Halsmuseum in Haarlem, en het Maritiem Museum in Rotterdam.